ΘΕΙΑ ΜΟΥ ΝΙΚΟΛΑΚΑΙΝΑ
Τραγούδι αποκριάτικο με προέλευση από την Κάρυστο Εύβοιας.
Θεια μου Νικολάκαινα ‘σύ δεν το ‘πραξες καλά,
τέτοια κόρη που ‘χεις σκύλα και την έστειλες για ξύλα.
------
Το κοπέλι στο καρτέρι την επιάνει από το χέρι,
τράβα εγώ και τράβα εκείνη δίνει ο Θιος και πέφτ’ εκείνη,
πάνω ‘γώ ‘πό κάτω εκείνη.
------
Τη φιλώ στο κούτελο “(α)εις το διάολο κούτσουρο”,
τη φιλώ και στο λαιμό “(α)εις το διάολο από ‘δώ”.
------
Κόρη μ’ πόσο σ’ αγαπώ πο’ ‘χεις το λαιμό χυτό,
που ‘χεις τα μαλλιά μετάξι και πλεγμένα με την τάξη.
------
Τη χαϊδεύω τη φιλώ “μα ‘γώ τέτοια τ’ αγαπώ”,
και μου λέει παρακάτω από το λαιμό πιο κάτω.
------
Και της πιάνω τα βυζιά μου λέει “μου ‘ρθ’ αραθυμιά”,
και μου λέει παρακάτω από τα βυζιά πιο κάτω.
------
Την πιάνω από τον αφαλό “παρακάτω βρε τρελό”,
και μου λέει παρακάτω απ’ τον αφαλό πιο κάτω.
------
Και την πιάνω από το γόνα “ατζαμής μου λέει είσ’ ακόμα”,
πιάνω της τα γόνατα “κάνεις και καμώματα”,
και της τα σηκώνω απάνω τη ρωτάω τι να κάνω.
------
Και μου λέει παραπάνω απ’ τα γόνατα πιο πάνω,
και την πιάνω απ’ το μερί “να κοντεύει να το βρει”,
και μου λέει παραπάνω από το μερί πιο πάνω.
------
Ανάμεσ’ από το μερί βλέπω τούρκικο τζαμί,
μπαίνει ο χότζας μέσ’ την μέση με το κόκκινο του φέσι,
μια κοιλιά χτυπάει την άλλη γίνεται χαρά μεγάλη.
Κοινωνικα Δικτυα