ΑΡΧΕΙΟ ΣΤΙΧΩΝ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

... για την Αξία του Τόπου ...

 Acropolis of Athens 1

Χτες το μεσημέρι δέχτηκα πρόσκληση για εορτασμό γενεθλίων σε ταράτσα με θέα την Ακρόπολη, από την ακριβή μου Έλλη-Μαρία. Αρνήθηκα, γιατί δεν θα τα κατάφερνα να παρευρισκόμουν. Σήμερα το πρωί υπήρξε το τηλεφώνημα της Έλλης-Μαρίας, φανταζόμουν περί της χτεσινής μάζωξης. Η μάζωξη του γενέθλιου εορτασμού (καλόχρονος, πολύχρονος και πάντα δημιουργικός καλέ μας Μιχάλη) ήταν το έναυσμα του κάτωθι κειμένου που η Έλλη-Μαρία ανάρτησε στο διαδίκτυο και ήθελε να το κοινωνήσει άμεσα και τηλεφωνικώς, με την ζωντανή χροιά του λόγου της με τις δύο καλές τις φίλες (την ευχαριστώ τόσο... που ανήκω σε αυτή την πολύτιμη σχέση μας). Αρχικά σας το παραθέτω (με την προσθήκη τονισμών και σημείων στίξεων από πλευράς μου και ας με συγχωρήσει η Έλλη για τούτη την παρέμβαση).

Acropolis of Athens 2

ΕΛΛΗ-ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ - 12η Ιουλίου 2014
Σκέψεις από χτες, από τα γενέθλια του γιου μου με την συγκλονιστική θέα της Ακρόπολης

"Ναι, ζούμε σε μία πάρα πολύ δύσκολη χώρα. Δύσκολη ήταν και προ κρίσης. Δύσκολο να μην είναι το χαμόγελο δεδομένο όπως στις αγγλοσαξωνικές χώρες - αυτό έστω το τυπικό χαμόγελο, στο ταχυδρομείο, στο λεωφορείο, στο σουπερμάρκετ. Γολγοθάς η γραφειοκρατία. Ζητούμενο η αξιοκρατία. Και φυσικά και τα δικά μας τα στραβά που δεν απορρέουν απαραίτητα από το ανοργάνωτο κράτος μας.

Όμως. Υπάρχει ένα τεράστιο όμως. Πουθενά αλλού στην γη, δεν μπορούμε να σταθούμε σε μια ταράτσα και να ατενίζουμε το αρχέτυπο σύμβολο του Δυτικού Πολιτισμού. Και αυτό έχει τεράστια σημασία. Μπορούμε να είμαστε στην καρδιά της Νέας Υόρκης, στο Λονδίνο, στην άγρια ομορφιά της Αφρικής, αλλά ακόμα και για 'μάς, τα παιδιά του απόδημου Ελληνισμού, που ίσως και να πατήσαμε πρώτη φορά το πόδι μας σε Ελληνική γη μαθητές πια του Δημοτικού, δεν υπάρχει κανένας άλλος τόπος (όπως Εμείς τον εννοούμε τον όρο, κι όπως ο Φουκώ αναφερόταν σε αυτόν), που να έχει την συναισθηματική, την σημειολογική, την συμβολική μνημειώδη σημασία που έχει η χώρα μας.

Acropolis of Athens 3

Γι' αυτό και μία παράκληση - στα νέα παιδιά, με τα οποία κι εγώ δουλεύω και αφουγκράζομαι και πονώ: "Πηγαίνετε Αγγλία, Αμερική, πηγαίνετε όπου σας βγάλει ο δρόμος σας. Αλλά ποτέ, ποτέ μην κακολογείτε την Ελλάδα μας. Και να θυμόσαστε. Ότι είστε, ότι θα γίνετε, ... ναι ... , το οφείλετε στα συγκλονιστικά σας γονίδια. Μην την ξεχάστε την Ελλάδα. Γι' αυτήν να δουλέψετε, γι' αυτήν να αγωνιστείτε. Και προς Θεού, αυτά τα μηνύματα μην επιτρέψετε ποτέ να γίνουν σήμα κατατεθέν των σκοτεινών δυνάμεων, της Χρυσής Αυγής σήμερα, κάποιου άλλου σχήματος αύριο. Κι αν ποτε το ξεχάσετε αυτό, ελάτε για μία μπύρα, στην ταράτσα του Μιχάλη και του Γιάννη. Τίποτ' άλλο."

Η Έλλη-Μαρία μου ζήτησε τις σκέψεις μου... στην αρχή στο ζωντανό άκουσμα του Λόγου της έμεινα άφωνη (και όχι κατά τα νεοgreeklishτί speechless). Στα δευτερόλεπτα που περνούσαν από το τελείωμα της ανάγνωσής της είπα ότι θα ήθελα να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου και να της γράψω κάτι αργότερα ως σχόλιο στην ανάρτησή της. Παράλληλα όμως σκεφτόμουν...

Acropolis of Athens 4

  • Αυτός ο Αττικός Ουρανός,
  • Αυτή η Θάλασσα του Αιγαίου,
  • Αυτό το Νησί της Μήλου,
  • Αυτός ο Ήλιος και το Φεγγάρι που συχνανταμώνουν κατά την Ανατολή και Δύση τους,
  • Αυτοί οι Πέτρινοι Τοίχοι και τα Καρυδένια Ταβάνια του Πατρικού Σπιτιού,
  • Αυτές οι Μελωδίες από τη μία του Ιερού και από την άλλη της Κοσμικής Χαρμολύπης,
  • Αυτή η Μυρωδιά του Προζυμένιου Άρτου σε Τράπεζα ή σε Τραπέζι,
  • Αυτή η Αίσθηση του Σταφυλιού στο Στόμα μας, είτε είναι ατόφιο παρμένο από την κληματαριά μας, είτε το πίνουμε κρασί και τσίπουρο, είτε το κοινωνούμε ως Θεία Μετάληψη, είτε ως γλυκό του κουταλιού, μουστοκούλουρα και μουσταλευριά,
  • Αυτή η Παιδική Θύμιση του Απόλυτου Αρώματος που προκύπτει από τη Μητρική Αγκαλιά, το Νοτισμένο Ξύλο, τον Φρεσκο-Ασβεστωμένο Τοίχο, τα Φούλια στην αρτάνα και το Θυμίαμα "μαντζουράνας" του Αγίου,
  • ...,

Acropolis of Athens 5

και τούτοι οι Άνθρωποι...

  • Γονείς, Παπούδες και Γιαγιάδες,
  • Αδέλφια Αίματος, Αδέλφια Πνεύματος και Αδέλφια Αγάπης,
  • Φίλοι, Σύντροφοι και Συν-Εργάτες (λιγοστοί, διαλεκτοί και ακριβοί),
  • Δάσκαλοι και Μαθητές (λιγοστοί, διαλεκτοί και ακριβοί),
  • Άνθρωποι που Τίμια και Ανιδιοτελώς μας προσέφεραν, μας προσφέρουν και θα μας προσφέρουν το Πνεύμα τους, την Καρδιά και τη Νόησή τους,
  • Άνθρωποι που Τίμια και Ανιδιοτελώς μας προσέφεραν, μας προσφέρουν και θα μας προσφέρουν το Χαμόγελό τους, το Υστέρημά τους, την Αγάπη τους, την Μέριμνά τους, την Γνώση τους, την Εμπειρία τους,
  • ...,

Acropolis of Athens 6

Ακριβή μου Έλλη-Μαρία... για Εμένα τούτα τα παραπάνω είναι ο Τόπος μου.

Δεν πουλιούνται και δεν αγοράζονται, δεν ευτελίζονται και δεν ξεφτυλίζονται, δεν ξεχνιόνται και δεν απαρνιόνται, δεν αλλοιώνονται και δεν καταναλώνονται, δεν διαφημίζονται και δεν προωθούνται.

Πολύ συνειδητά, δεν διεκδικώ καμία κορυφαία αναγνώριση για τον Τόπο μου. Η Αξία άλλωστε ποτέ δεν δόθηκε και ούτε πρόκειται να δοθεί από τους αριθμούς και την στατιστική, από τα media του marketing και του "star"system, από τα Likes στο facebook, από τις selfies φωτογραφίες στο Instagram και από τα tweets στο twitter.

Αλλά τουναντίον ...

Acropolis of Athens 7

 

... η Αξία του Τόπου ορίζεται
από τη Λειτουργική του στην Ψυχή, στο Πνεύμα, στην  Ηθική και στην Αισθητική των Ανθρώπων του.

 

Μακάριοι οι Άνθρωποι που Αγαπούν, που Σέβονται και που Θαυμάζουν τον Τόπο που τους Θρέφει.

 

εν Χολαργώ, τη 12η Ιουλίου 2014

Παρασκευή Γ. Κ.

 

Acropolis of Athens 8 

Τις θερμές ευχαριστίες μου στον Κωνσταντίνο Φ. Παπακωνσταντίνου και τις Εκδόσεις Οίτιλο, για τις φωτογραφίες που συνόδευσαν τις παραπάνω σκέψεις μου.