ΤΟΥ ΚΙΤΣΟΥ Η ΜΑΝΑ

Τραγούδι με προέλευση από τη Φωκίδα Στερεάς Ελλάδας.

Του Κίτσου η μάνα κάθονταν στην άκρη στο ποτάμι,
με το ποτάμι μάλωνε και το πετροβολούσε.

-Ποτάμι για λιγόστεψε ποτάμι στρίψε πίσω,
για να περάσω αντίπερα πέρα στα κλεφτοχώρια,
πο’ ‘χουν οι κλέφτες σύναξη κι ούλοι οι καπεταναίοι.

Τον Κίτσο τον (ε)πιάσανε και πάν’ να τον κρεμάσουν,
χίλιοι τον πάν’ από μπροστά και δυο χιλιάδες πίσω.

Κι ολοξοπίσω πήγαινε κι η μαύρη του μανούλα,
μοιρολογούσε κι έλεγε μοιρολογά και λέει.
-Κίτσο που είναι τ’ άρματα τα έρημα τσαπράζια.

-Μάνα λωλή μάνα τρελή μάνα ξεμυαλισμένη,
δεν κλαις τα μαύρα νιάτα μου και την παλικαριά μου,
μόν’ κλαις τα ‘ρημα τ’ άρματα και την παλικαριά μου.