ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΣΑΤΥΡΙΚΕΣ

Αμάξι δίχως κάγκελα αυτό δεν είν’ αμάξι,
άμα θα βάλλεις τον κρυγιό πως θα τόνε βαστάξει;  

Δέκα ζευγάρια λάστιχα αλλάζω κάθε χρόνο,
γιατί περνώ απ’ το σπίτι τζη με μπαντιλίκια μόνο.

Εκάμανέ μου τα ΕΚΑΜ σαράντα πέντε μπλόκα,
μα δεν υπολογίσανε το ΤΟΥΡΜΠΟ το ΤΟΓΙΟΤΑ.

Ένα πρωϊ σηκώνομαι και τη θωρώ ολόρθη,
τη θειά μου να τηνέ βαστά τη ρόκα τζη να κλώθει.

Εσκέφτηκα να σ’ έκλεφτα τη περασμένη Πέφτη,
δε το ‘καμα να μη με πουν για σένα ζωοκλέφτη.

Εσφάλιξα τα μάθια μου και μια γυναίκα επήρα,
κουτσή κουλή αλλήθωρη φαφούτα ζωντοχήρα.

Θα βάλω αερόσολες στα μαύρα μου στιβάνια,
να σφίξω στην αγάπη μου να τση γυρέψω χάδια.

Θα παντρευτείς θέλεις και σύ να κλίνουνε τα αυτιά σου,
να γίνεται παχύς δροσιός να δένεις τα μαρτιά σου.

Ίσωσα τα μαλάκια μου ο για να με προσέξει,
μα κείνα κατσαρώσανε γιατ’ άρχιξε να βρέχει.

Να ‘μουνε ήντα να ‘μουνε τον Αύγουστο μουλάρι,
ούλο τον χρόνο πετεινός και κάτης τον Γενάρη.

Οι μαντινάδες κι οι σκοποί και τα πολλά τραγούδια,
εκάμανε τσοι κοπελιές και κουτουλούν τα βούγια.

Οι τρόποι σας με κάμανε εκατομυριούχο,
κι ανάθεμά τη τη δραχμή και τη τη πεντάρα που ‘χω.

Πέμπει τ' αθρώπου ο Θεός μηνύματα αράδα,
μα 'κείνος ρέμπεται τη γης σα βούι στη λιβάδα.

Σελάτο βούϊ αγόραζε και γάιδαρο καμπούρη,
γυναίκα λιανοκάμωτη και χοίρο μακρομούρη.

Στο 4χ4 θα βάλω παραπέτι,
να κάνω βόλτες στο χωριό ο σκύλος να μη πέφτει.

Στο γάμο τον κάλεσα να ‘ρθει - ο - για να παίξει,
κι απάντηξέ μου πως θα ‘ρθεί μ’ άλογο να με κλέψει.

Τα μάτια σου ‘ναι σαν τ’ αυγά τ’ αυτιά σου σαν του χοίρου,
και τα μαλιά σου ειν’ ορθά ωσαν του σκατζοχοίρου.

Τη κουζουλή μου κεφαλή κουκιά θα τήνε σπείρω,
να βάλω το βολόσυρο να τήνε βολοσύρω.

Το γάιδαρο μας ντύσανε τον άνθρωπο να κάνει,
κι αυτού του κακοφάνηκε κι άρχιξε να δαγκάνει.

Χοχλιδοβολοσέρματα δε θέλω μπλιό μαζί τζη,
γιατ’ είδα κι αλλουνού χοχλιού σημάδια στο κορμί τζη.